Umowa z Fiatem została zatwierdzona przez Rade Ministrów w kwietniu 1966r. Była to pierwsza całościowa licencja zachodnia w polskim przemyśle motoryzacyjnym i nader korzystna dla Polski. Dużą role w jej wynegocjowaniu odegrał inż. A.Górecki. Szefem delegacji włoskiej był Armando Fiorelli, który przed wojną uruchamiał produkcje PF 508 w PZ Inż. Również prezes Fiat-a G. Angelli znany był z pro-polskich sympatii. Dzięki tej umowie, FSO otrzymała dokumentacje konstrukcyjną i techniczną , projekty dostosowania fabryki do potrzeb nowej produkcji oraz zespoły i części potrzebne do produkcji i eksploatacji w fazie rozruchu. Uzyskano także prawo używania zespołów i części samochodu 125p do produkcji jego pochodnych, a także stosowania tych części do innych aut polskich oraz prawo eksportowania nowych samochodów do wszystkich krajów świata z wyjątkiem Włoch i tych, które już produkowały auta na licencji Fiata.

W nowej wersji zawieszenia tylnego zastąpiono dotychczasowe resory czteropiórowe nowymi dwupiórowymi o większej długości. Zwiększono także grubość i szerokość piór. Na przełomie lat 1973/74 uruchomiono produkcję samochodu sanitarnego w oparciu o nadwozie kombi. Zmiany w `74 obejmowały układ kierowniczy i wyposażenie elektryczne. Wszystkie samochody otrzymały bezpieczną , dzieloną kolumnę kierownicy. W roku 1974 wyprodukowano krótką serię samochodów 125p w wersjach sportowych, 1600 Monte Carlo oraz 1800 Acropolis. Również w 1974r. fabrykę opuściło kilka sztuk wydłużonych wersji Fiat-a 125p. Do produkcji seryjnej w 1975 roku weszła odmiana Pickup. Produkcja modelu podstawowego i wszystkich odmian fiatów 125p osiągnęła poziom 100.000 sztuk. W roku 1983 znak handlowy Fiat 125p został zastąpiony znakiem FSO 1300/1500. W połowie lat 80-tych pod maskę fiata zaczęto montować silniki wzmocnione pochodzące z samochodu FSO Polonez. Dodatkowo wypsarzono je w pięcio biegową skrzynię biegów oraz siedzenia pochodzące również od Poloneza. Ponadto w silniku zastosowano elektroniczny układ zapłonowy. W sumie, w ciągu 24 lat wyprodukowano ponad 1.445 mln. żerańskich fiatów i jego pochodnych. Najwięcej ze wszystkich czterech podstawowych samochodów FSO. PF służył wiernie - jak napisał inż. Jerzy Dembiński - polskiemu społeczeństwu jako samochód osobisty, rodzinny, służbowy, medyczny, pojazd milicyjny, strażacki i do innych celów. Dodajmy, że przysparzał dobrego imienia polskiemu przemysłowi za granicą ( na eksport sprzedano więcej niż połowę produkcji - prawie 875 tyś sztuk ) i walnie przyczynił się do powiększenia wpływów dewizowych Polski. Był to znakomity interes dla polskiej gospodarki. Ostatni Polski Fiat 125p ( FSO 1500 ) zjechał z żerańskiej taśmy 29 czerwca 1991r. z numerem 1,445,699.